Etosha, Okaukuejo

In slaap vallen onder een zwarte hemel vol heldere sterren en ontwaken met de vogelgeluiden en opkomende zon over de savannah zo ver als je maar kan kijken. Wij brengen de koffers met de buddy naar beneden, want je mag er niet met een auto boven komen. En maken ons klaar voor weer een mooie dag in Etosha.
We komen al gelijk prachtige vogelsoorten tegen en na 40km zien we gieren hangen in de lucht. Als we even verder rijden zien we ook waarom. De auto wordt gedraaid en richting het kadaver gezet. Een schouwspel van verschillende giersoorten op een overleden zebra. Hier stoppen we een tijdje voor we onze route voortzetten.
Dit westelijk gedeelte van etosha is prachtig en de overgangen van vegetaties adembenemend.
Terug naar de chalet zitten we nog lekker even aan de verlichte waterhole. Vogels die actief zijn in het avondlicht jagend naar insecten, die dansen in het licht. Het is een bijzondere belevenis. Zie je niet gauw. Ook een muis in de boom zoekt naar eten en zo genieten we na met op de achtergrond het gebrul van een leeuw.

Als we wegrijden en een paar km van het kamp zijn, zie ik opeens een leeuw langs de kant van de weg, met prooi. Hij heeft net een zebra als ontbijt genomen en ligt nog te bekomen van zijn werkzaamheden en eet activiteit. Pracht beest, jong imposant mannetje met (nog) korte manen.
Rond dit tafereel verzamelen zich steeds meer dieren, die graag aan dit lopend buffet willen plaatsnemen. Roofvogels, jakhalzen, gieren en kraaien verzamelen zich. Maar de leeuw waakt over zijn prooi en laat niemand in zijn buurt of de prooi zijn buurt komen. We rijden even later verder richting de zoutpan en op de terugweg hopen we op nog meer activiteit rondom dit zebra kadaver. En niks gelogen. De leeuw is even later vertrokken en de zadelrug jakhalzen grijpen hun kans. Ook de verschillende soorten gieren verzamelen zich, maar durven nog geen hap te nemen. En die ene gier die toch denkt een hap te kunnen nemen krijgt flink op zijn falie van de jakhalzen. En geloof me, dat gaat er niet bepaald zachtzinnig aan toe. Ook de gieren onderling hebben rangorde en ik sta versteld, dat de grootste jongens de grootste angsthazen zijn. We passeren een paar waterholes en zien weer nieuwe soorten, ook veel jonge dieren en dat is toch wel uniek. Nou ja uniek. Ik bedoel mensen gaan niet gauw naar Namibie in deze tijd, omdat het nu het regenseizoen is en je dan minder dieren (zou) zien. Dit, omdat de dieren door de droogte in het hoogseizoen afhankelijk zijn van de waterholes en je ze daar zeker kunt aanschouwen. In het regenseizoen is er overal water te vinden en zouden ze dus minder in het "openbaar" treden. Nou we zien genoeg en als we op Peter zijn idee toch de nog iets langere route terug nemen gebeurt er weer iets!